عشق کور!

عشق یک جوشش کور است و پیوندی از سر نابینایی ، اما دوست داشتن پیوندی خودآگاه و از روی بصیرت روشن و زلال....

عشق با شناسنامه بی ارتباط نیست و گذر فصل ها و عبور سال ها بر آن اثر می گذارد ، اما دوست داشتن در ورای سن و زمان و مزاج زندگی می کند و بر آشیانه بلندش روز و روزگار را دستی نیست...

عشق طوفانی و متلاطم و بوقلمون صفت است ، اما دوست داشتن آرام و استوار و پروقار و سرشار از نجابت ...

کلاس بدن سازی

    یک دوستی بهم می گفت برو کلاس بدن سازی تا تیپت روی فرم بیاد... دوست داره با تیپ و هیکلم حال کنه!

ولی من دوست دارم اون بره کلاس انسان سازی... بره یک جایی که روحش بزرگ بشه و نفسش رو بسازه... به قول خودش انسانیت واقعی پیدا کنه...

البته کلاس رو همین جوری گفتم... چون اصلا انسانیت یک عمله نه علم صرف... عملی که پشتوانه اش بینش عمیقی از مسائل و علم به وظیفه است...

همه آدما تیپ خوب و هیکل درشت رو می بینن ، مگه  اینکه بینایی چشمشون خدای نکرده مشکلی داشته باشه... ولی روح قشنگ رو کسایی می تونن ببینن، که قلبشون به واسطه تاریکی هایی که روش نشسته، هنوز بیناییش رو از دست نداده باشه... من اسم این رو میزارم خدایی دیدن...

ادامه رو برای باز کردن موضوع می گم، اگه حالشو نداری نخون!