عدم صداقت

...

     ...اول می بینی جلوی روی تو خیلی راحت به یکی دیگه دروغ میگه... با خودت میگی خب چیز مهمی رو که دروغ نگفته... قصدش کمک بوده نه کلاه گذاشتن سر یکی دیگه... کم کم متوجه میشی یکی دوبار به خودت -یک چیزایی رو که شاید خیلی هم فرقی نمیکرد اگه راستش رو هم می گفت- دروغ گفته...

    

    یک مدت که میگذره از اونجایی که اعتمادت کم شده توی کاراش ریز میشی، می بینی بعضی چیزایی که بهت می گه درست نیست و شکت بیشتر میشه... بعد با خودت فکر می کنی نکنه اون چیزایی که قبلا گفته بود هم همینجوری گفته باشه...

    حالا هی سعی میکنی با مثبت اندیشی و حسن ظن خودت رو آروم کنی ولی همه چیز  دست به دست هم میده و این شک رو بیشتر می کنه و اون بتی که توی ذهنت در مورد اون ساخته بودی خراب تر می شه...

عدم صداقت،

     تا حالا فکر کردی اگه یک روز نتونی به کسی که بهترین رفیقته اعتماد کنی چه اتفاقی می افته؟ اگه دیگه ندونی این چیزی که دوستت داره بهت میگه راسته یا دروغ چه بلایی سر تو و رابطتون میان؟

دوستی که دروغ می گه مثله سراب می مونه... اگه به سمتش بری پشیمون و دل شکسته بر می گردی...

    کسی که دروغ کوچیک رو راحت می گه نشون میده که میتونه دروغ بزرگ رو هم بگه... اصلا مهم نیست که چه دلایلی برای دروغ گفتنش داره، مهم اینه که دیگه نمیشه بهش اعتماد کرد... کسی که یک بار بهت دروغ گفته، دیگه خیلی طول می کشه تا بتونی صداقتش رو باور کنی...

     دوست من که دروغ گفتن برات عادت شده، یا بعضی وقتا به دلایلی دروغ می گی، کاش می دونستی که این چیزی که برای تو خیلی چیز مهمی نیست ریشه خیلی از بدی ها توی زندگیه... دوست من دروغ مثله آب سردی روی احساس بین ماست...

    دوست من دیگه دروغ نگو... به خودت قول بده که هیچ وقت دروغ نگی... فقط به خودت... امیدورام بتونی به قول خودت اعتماد کنی...

     دوست من که دروغ نمیگی، بدون همین که صداقت داری برام خیلی عزیزی... ازت می خوام هرگز و حتی به شوخی هم دروغ نگی... من اونقدر به تو ایمان دارم که اگه به شوخی هم چیزی بگی که حقیقت نداشته باشه من باور می کنم...

    پس نگذار باورم به تو خدشه دار بشه... فقط دوست خوبم اگه جایی جون خودت یا کس دیگه ای در خطر بود یا خواستی بین دو نفر آشتی برقرار کنی می تونی دروغ بگی...

دوست راست گوی من دوستت دارم...

مراقب صداقتت باش...